نسل هفتم برای Capcom نسل بسیار پر فراز و نشیبی بود، به دلیل خروج تعدادی از مهرههای اصلی این شرکت در پایان نسل ششم، یک خلأ استعداد جدی به وجود آمده بود که با تصمیمهای مدیریتی نامناسب حتی با وجود موفقیت تجاری قابل توجه برخی از خروجیهای آن دوره، آسیب جدی به نام و نشان کپکام وارد شد. نسل هشتم و سیاستهای تازه مسیر روشنی را برای این شرکت ترسیم کرد که نتایج قابل توجهی چه از نظر تجاری و چه از نظر هنری به ارمغان آورد. سیاست جدید به عرضۀ مجدد یا حتی بازسازی کامل ساختههای قدیمی برای تمام پلتفرمهای موجود بود که این امر به سازندگان عناوین جدید اجازه میداد تا زمان بیشتری برای ایدههای تازه صرف کنند و در عین حال موفقیت بازسازیها و نسخۀ ویژه، باعث میشد تا در فاصلۀ میان عرضۀ ساختههای جدید حسابهای بانکی شرکت خالی نشوند. عرضۀ Devil May Cry 5: Special Edition در راستای ادامۀ همان سیاست نسل قبل کپکام است که باعث شده تا یکی از بهترین عناوین اکشن سالهای اخیر با برخی اضافات ساختاری و فنی، حتی بهتر از قبل هم شود.
حرکات ورجیل بسیار جالب توجه هستند. به ویژه هنگامی که این Devil Trigger خود را برای احضار یک دستگاه جیبی برای نابود کردن دشمنان آزاد میکند. اما تدبیر اصلی وی نوار غلظت است که هنگام ایستادن یا راه رفتن پر میشود. این امر باعث می شود تا با پر شدن حملات منحصر به فرد انجام گردد و آسیب دیدن یا دویدن باعث کاهش آن می شود. به همین ترتیب ، به شما توصیه میشود که به عنوان شخصیت ورجیل روشمند و دقیق باشید.داستان این نسخه از Devil May Cry 5 دقیقاً همان چیزی است که در نسخۀ اصلی شاهد بودیم یعنی تقابل دو قهرمان قدیمیتر این مجموعه (Dante و Nero) به همراه قهرمان مرموز جدید (V) با اهریمنی به نام Urizen که در مسیر این روایت تا پایان راه، اطلاعاتی از هویت V و Urizen برای مخاطب بازگو شده و Nero هم به بخشی از گذشتۀ خود پی میبرد. داستان DMC 5 و خصوصاً دیالوگهای آن، برای بردن جوایز نوبل ادبی و پولیتزر نوشته نشده اما دقیقاً همان اجزایی را در خود جای داده که از این فرنچایز انتظار میرود و خبری از شخصیتپردازی عمیق و لحظات دراماتیک غیرمنتظره نیست چرا که تمام اجزای روایت در راستای استایلیش بودن در کنار هم قرار گرفتهاند و این مسئله برای اثر حاضر یک انتخاب صحیح و به جاست. برخلاف تصور دستهای از مخاطبان که با تجربۀ یکی دو عنوان «گریهدار» در سالهای اخیر به این نتیجه رسیدهاند که داستان خوب فقط و فقط باید در رابطه با مصائب بشر پُست مدرن باشد، هر ژانر و هر ساختار روایی الفبای خاص خود را دارد و هنر اصلی قصهگو در استفاده از ابزارهای موجود در جعبه ابزارش است.
هر چند Devil May Cry 5: Special Edition یک ساختۀ نسل نهمی و کاملاً متفاوت به حساب نمیآید، اما شاهد تغییرات و گزینههای متفاوتی هستیم که قطعاً تجربۀ بازی روی کنسولهای نسل نهم را ارزشمند میکند. به غیر از ssd که کمک به سزایی در کاهش لودینگهای بازی کرده، شاهد امکاناتی مانند امکان انجام بازی با نرخ ۱۲۰ فریم بر ثانیه و استفاده از ری تریسینگ هستیم. در حالت ۱۲۰ فریم بر ثانیه همان طور که انتظار میرود، مبارزات و کلیت گیمپلی به شدت یکپارچه و روان دنبال میشود و قطعاً بهترین گزینه برای تجربۀ بازی محسوب میشود. هر چند در حالت ۱۲۰ فریم بر ثانیه، در زمانی که شاهد وجود دشمنان زیادی در صحنه باشیم ممکن است شاهد افت فریم باشیم، اما این افت فریم در حدی نیست که بتواند تجربۀ کلی را تحت تأثیر قرار دهد. ری تریسینگ یکی دیگر از مواردی است که میتوان از آن استفاده کرد، هر چند وجود ری تریسینگ به بهبود وضعیت بصری بازی کمک کرده اما باز هم از ری تریسینگ به نحوی استفاده نشده که بتوان استفاده از آن را به عنوان یک پیشرفت محسوس به حساب آورد. در مجموع میتوان تجربۀ DMC 5 روی کنسولهای نسل نهمی ایکس باکس و پلی استیشن، یک پیشرفت رو به جلو در زمینه بصری به حساب آورد که نوید یک آیندۀ خوب را برای قسمتهای بعدی این سری در نسل جدید میدهد.
نقد و بررسیها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.